Nederland speelt de laatste wedstrijd van groep E tegen Kameroen. Ze worden ook wel de ontembare leeuwen genoemd. Het Afrikaanse land is de grote onbekende in deze groep. Alleen Samuel Eto’o is echt bekend. Er is 1 Kameroense voetballer actief in de Eredivise. Dat is de 23-jarige Ajacied Eyong Enoh. Ook Rigobert Song (oud Liverpool voetballer), Pierre Womé (nu 1. FC Köln, oud speler van Internationale en Werder Bremen) en Eric Matoukou (KRC Genk) zijn spelers die nog wel bekend zijn in Nederland. Voor de rest zijn er niet veel bekende Kameroense voetballers.Kameroen staat door een goede kwalificatiereeks en door de finale van de Afrika-cup te halen, 11e op de Fifa-wereldranglijst. In 2000 en 2002 wist Kameroen de Afrika-cup te winnen. Opvallend was dat in 2000 de groepsfase net werd overleefd. Ieder team in de groep, Kameroen zat bij Ivoorkust, Togo en Ghana, won een keer, verloor een keer en speelde een keer gelijk. Op doelsaldo werd Kameroen eerste in de poule. In de kwartfinale tegen Algerije was het weer spannend. Algerije werd met 2-1 opzij gezet. In de halve finale werd het Tunesië van toenmalig Ajacied Hatem Trabelsi de tegenstander. De ontembare leeuwen hadden minder moeite met dit team dan Algerije en won met 3-0. In de finale kwam het Nigeria tegen. Nigeria had Zuid-Afrika in de halve finale uitgeschakeld door met 2-0 te winnen. De Nederlander Jo Bonfrère was bondscoach van Nigeria. Vlak voor rust stond het nog 2-0 voor Kameroen door doelpunten van Eto’o en Mboma. In de blessuretijd van diezelfde eerste helft scoorde Nigeria de aansluitingstreffer, waardoor de tweede helft spannend werd, al helemaal doordat de Nigeriaanse legende Jay-Jay Okocha vlak na rust gelijk maakte. Doordat aan beide kanten de kansen niet werden afgemaakt bleef het gelijk. In de verlening werd ook niet gescoord, waardoor er van 11 meter beslist moest worden wie de Afrika-cup van 2000 ging winnen. Door onder andere een misser van oud-ajacied Nwankwo Kanu wist Kameroen de penaltyreeks te winnen. Samuel Eto’o en Patrik Mboma waren met vier doelpunten de topscorers voor Kameroen.
In 2002 was Kameroen weer favoriet voor de Afrika cup. Kameroen was automatisch geplaatst, omdat ze de vorige Afrika Cup hadden gewonnen. Ook Mali was al geplaatst, omdat zij het toernooi organiseerden. Kongo, Ivoorkust en Togo werden tijdens de loting aan Kameroen gekoppeld. Op het eerste gezicht waren Ivoorkust en Togo de landen die het Kameroen nog wel eens moeilijk konden gaan maken. De eerste wedstrijd was tegen het mindere Kongo, maar werd moeizaam gewonnen met 1-0, door een doelpunt van Mboma. De tweede wedstrijd was tegen Ivoorkust en hoorde een stuk lastiger te zijn en dat was ook zo. Pas in de 84e minuut wist Kameroen Ivoorkust op de knieën te krijgen. Het werd alweer 1-0 en alweer was Mboma de enige doelpuntenmaker. Met zes punten uit twee wedstrijden was Kameroen sneller geplaatst dan iedereen zou denken. De laatste wedstrijd tegen Togo werd alsnog gewonnen met 3-0, door doelpunten van Mettomo, Eto’o en Olembé. Doordat Kongo met 3-1 won van Ivoorkust plaatste Kongo zich als tweede land achter Kameroen voor de kwartfinale.
In de kwartfinale moest Kameroen het opnemen tegen het sterke Egypte. Net zoals tegen Kongo en Ivoorkust wist Kameroen met een minimaal verschil van 1-0 te winnen en dat door alweer een doelpunt van Mboma. In de halve finale was Mali de tegenstander. Het thuisland was de verassing van het toernooi door de halve finale te halen, maar helaas voor Mali eindigde het hier ook. Door twee doelpunten van Olembé en een doelpunt van Foé was het niet spannend en wist Kameroen ten koste van Mali de finale te halen. De finale was integendeel tot de halve finale wel spannend. Senegal was met El Hadji Diouf, Papa Bouda Diop en Salif Diao de tegenstander. Het stond echter na negentig minuten nog 0-0. Ook in de verlening wisten beide teams niet te scoren, waardoor het op penalty’s uitliep. De eerste penalty van Kameroen ging gelijk mis. Wome schoot de bal niet optimaal in en Tony Silva, keeper van Senegal wist de bal eruit te halen. Vervolgens scoorde Coly en Fadiga voor Senegal en Suffo voor Kameroen wel, waardoor het 2-1 voor Senegal stond, na allebei twee penalty’s gescoord te hebben. Maar doordat voor Senegal Diouf miste en Faye en Cisse de bal niet achter Boukar Alidum, de keeper van Kameroen wisten te schieten, Kon Gilberto Song zich namens Kameroen zelfs nog een misser veroorloven, zodat Kameroen alsnog de Afrika cup won.
Toen Kameroen zich plaatste voor het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea stak de Fifa een stokje voor het tenue van de ontembare leeuwen. Het tenue op de Afrika cup was mouwloos, omdat het te warm was in Mali. FIFA-woordvoerder Keith Cooper gaf als uitleg: ‘Het zijn geen shirts… het zijn vesten’.
In de geschiedenis van Kameroen is het niet alleen mooi en prachtig. Een moment wat misschien u ook nog wel bijstaat is het overlijden van Marc-Vivien Foé. Tijdens een wedstrijd om de Confederations cup in 2003 overleed de middenvelder. De speler van Olympique Lyon, die op dat moment werd uitgeleend aan Manchester City, overleed aan een hartaanval tijdens een wedstrijd van Kameroen tegen Colombia in de 71e minuut. Ter nagedachtenis van hem draagt men bij Olympique Lyon geen nummer 17 meer, omdat hij altijd dat nummer had. Toen in 2008 Jean Makoun, de landgenoot van Foé, bij Lyon kwam voetballen, wilde hij nummer 17 gaan dragen, als eerbetoon aan zijn overleden landgenoot.